şöhrətli — sif. Məşhur, məşhur olmaq, ad san qazanmış, şöhrət qazanmış, tanınmış, namdar. Şöhrətli kompozitor. Şöhrətli qəhrəmanlarımız. – Məlum şeydir ki, alimlərimiz və şöhrətli yazıçılarımızın çoxu Bakidədirlər. C. M … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şöhrətşüar — ə. şöhrətli, məşhur … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şöhrətgir — sif. <ər. şöhrət və fars. . . . gir> klas. Şöhrətli, şöhrət qazanmış, şöhrəti aləmi tutan, şöhrət tapmış, namdar. <Əzra Zəhraya:> Bir baban var, cahanda şöhrətgir; Fazilibinəzir, Şeyxi Kəbir. H. C … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şöhrətgir — ə. və f. şöhrəti aləmi tutan; şöhrətli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şanlı-şərafətli — (şöhrətli) bax şanlı şövkətli (şöhrətli) … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şanlı-şövkətli — (şöhrətli) sif. Yüksək şanlı, şərəfli, yüksək mənsəbli. // Dəbdəbəli, həşəmətli, cah calallı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hərarətli — sif. 1. İsti, qızmar, yandırıcı. Hərarətli günəş. Hərarətli soba. – Çıxarır zahirə şöhrətli Ural qatlarını; Rəngbərəng, canlı, hərarətli metal qatlarını. M. Müş.. 2. Hərarəti, istisi olan; qızdırmalı. 3. məc. Qızğın, atəşin, alovlu, ehtiraslı,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müştəhir — ə. şöhrətli, məşhur … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
məşhur — sif. <ər.> 1. Şöhrət qazanmış, adlı sanlı, şöhrətli, tanınmış. Məşhur alim. Məşhur idmançı. – Divara bir neçə məşhur artistin portreti vurulmuşdu. İ. Ə.. Məşhur etmək – ad qazandırmaq, şöhrətləndirmək. Məşhur olmaq – ad san qazanmaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
əşhər — ə. ən şöhrətli; daha şöhrətli, çox məşhur … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şanlı — sif. 1. Rəşadətli, cəsur, qəhrəman. Şanlı əsgərlərimiz. // Şöhrətli, şərəfli, uca. – <Nüşabə:> Şanlı tariximiz görməmiş ləkə; Zəfərlər qazanmış bu şanlı ölkə! A. Ş.. Bu günlər, şanlı günlər, şən günlər; Yoluna düşən günlər; Hələ… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti